Her yıl 24 Nisan’da ısıtılıp ısıtılıp önümüze getirilen meseleden biri de “Ermeni Soykırımı Meselesidir.” Birçok tarihçi, düşünür, bilim adamı, siyasetçi bu mesele hakkında dedi ki; arşivleri açalım, belgelere bakalım, toplu mezar kazıları yapalım, Ermenistan’ın kendi devlet arşivlerini tetkik edelim, imkânı yok olmaz dediler. Biz soykırım var diyorsak vardır. Soykırım olmuş diyorsak olmuştur; araştırmaya lüzum yoktur; delile ihtiyaç yoktur, bu böyle olmuştur: Aslında bu mesele hakkında Batının delili ve hedefi şu olmuştur: l. Dünya Savaşı öncesi, Doğu Anadolu’da bir Büyük Ermenistan Devleti kurmak istiyorlardı; bu mümkün olmamıştır. Ermeniler Suriye, Lübnan, Ermenistan ve Rusya’ya dağılıp gitmiştir. Proje iflas etmiştir. Dertleri şudur; bunu tekrar nasıl canlandırabiliriz? Türkiye’yi durdurmak için ne kadar sıkıştırabiliriz? Bağımsız politika takip etmelerinin önüne, nasıl geçebiliriz? İsrail’in genişlemesini nasıl mümkün hale getirebiliriz?

Şüphesiz, bu mesele, l. Dünya Savaşı içinde kışkırtılmış Ermeni halkı ile Anadolu insanı arasında yaşanmış acı bir olaydır. Bu savaşta Osmanlı Devleti, orduları ve halk 3 milyon civarında zayiat vermiş, sadece Çanakkale Savaşlarında bile 257 binin üzerinde asker kaybı yaşanmıştır. Bu savaşlarda kullanılması yasak olan, “zehirli gaz” askerlerimize karşı kullanılmıştır. İngilizler, Filistin Cephesi’nde esir aldıkları askerlerimizi “Klozet havuzlarına” sokarak 25 bin askerimizi kör etmiş, bu sayıdan daha fazla askerlerimizi, açlıktan, susuzluktan ve bakımsızlıktan öldürmüştür. Bu savaşlar içinde, Doğu Cephesinde Ruslar, esir ettikleri askerlerimizi Nargin Adası’na göndermiş, binlerce askerimiz açlıktan, susuzluktan, hastalıktan, bakımsızlıktan ve yılan sokmasından ölmüştür. Balkan Savaşı’nda Yunanistan, Selanik’i tek kurşun atmadan terk eden “Tahsin Paşa” denilen hain zattan teslim almış, teslim olan askere esir muamelesi yapılacağına söz verdikleri halde, bu 25 bin askerlerimizi kurşuna dizmişlerdir. Onlar yaparsa 1 Nisan şakasıdır, gerçekten şakadır(!), haktır, doğrudur, meşrudur; halkımız nefsi müdafaa yaparsa katliamdır, vahşettir, soykırımdır, zulümdür. Mantık budur.

Son bir asra baktığımızda, Dünya Liderliği ABD’nin eline geçtiği 1945’den bu yana en az 25 milyon insan ABD’nin askeri operasyonlarıyla, bu sayının birkaç katı miktar insan “abluka, ambargo” gibi insanlık dışı yaptırımlarla ölmüştür. Sadece 1991 Körfez Savaşı ve 2003 Irak Harekâtından sonra uygulanan ambargolar yüzünden Irak’ta 500 bin çocuk ilaçsızlıktan ve bakımsızlıktan ölmüştür. 1991 Körfez Savaşı’nda Kuveyt-Arabistan topraklarında bulunan ve teslim olan 300 bin kadar Irak askeri “Seyreltilmiş Uranyum yani zayıflatılmış atom bombası ve napalm” kullanılarak yakılmış, eriyen tankların içinde diri diri çöle gömülmüştür. Hâlbuki bu silahların kullanılması yasaktır, suçtur. BM’de, Cenevre’de; bu kanunları, bu kararları, bu yasakları alanlar bizzat kendileridir.

ABD’nin son yüzyılda insanlığa karşı yaptıkları katliamlar, “Neron’a, Korkunç İvan’a, Kazıklı Voyvodayı” yaya bırakacak kadar büyük ve daha hunharca ve daha zalimce gerçekleşmiştir. Bu katliamlara şahitlik eden birçok Amerikan askeri ruhi bunalıma girmiş, bazıları intihar etmiş, bazıları da devletten intikam almaya teşebbüs etmiştir (1). Bu katliamların neler olduğuna geçmeden önce bu mevzuda şunları söylemek, ya da hakkı teslim etmek lazımdır, Rahmetli Erbakan Hoca ve Rahmetli Türkeş birçok konuşmalarında haklı çıkmıştır, söyledikleri keramet misali bir bir gerçekleşmektedir. , Rahmetli Ecevit 2003’de ABD’nin Irak Harekâtına karşı çıktığı için partisi bir gecede dağıtılmış, tezkere oylamasında ABD askerine izin vermeyen Baykal ve ekibi tasfiye edilmiştir.

Erbakan Hocamızın videolarının, konuşmalarının dikkatle izlenmesi gereklidir. Hepsi birbirinden daha fazla ibretli, hepsi birbirinden daha ferasetlidir. Bu işlerin arkasındaki ırkçı emperyalizme defalarca işaret etmiştir.

ABD’nin bir Anglo-Sakson (İngiliz-Fransız-Alman melezi) Yahudi Devleti olduğunu hiçbir zaman akıldan çıkartmayacağız. Bu durumu ABD’nin siyahî Genelkurmay Başkanı Colin Powell bir beyanatında açıkça söylemiştir; ABD, “Amerikan Yahudi Devletidir”, demiştir. Amerika’da yönetim gücü tepeden Yahudilerin kontrolündedir. Clinton, Bush, Obama, Trump ve Biden fark etmez hepsi Yahudi lobisinin hizmetkârlarıdır. İsrail’in eski Başbakanlarından Ariel Şaron bu durumu bizzat ifade etmiştir: ABD Dünyayı yönetiyor, biz de Amerika’yı yönetiyoruz.

Trump’un Kudüs’ü İsrail’in başkenti ilan etmesi, atadığı büyükelçinin, elinde Süleyman Mabedi maketi ile dolaşması, damadının Yahudi ve İsrail lobisinin adamı olması bunun delilidir.  BAE’i üzerinden İslam Dünyasında iç savaşı tahrik etmesi (Veliaht Prensi Muhammed bin Zayid Al Nahyan isimli bir soytarı üzerinden), Filistin’de “Asrın Barış Plânı” adını verdikleri, aslanı kediye boğduran plân dâhil, her şeyi ile Yahudi Lobisinin hizmetkârlığı ve köleliği uğruna yaptı ve aşağılanarak gitti. Yerine gelen Biden ondan geri kalabilir mi? Adam 10 sene önce söylemişti, ben bir Siyonist’im, diye. Bunları neden söylüyorum: İsrail’in Suriye, Irak, Lübnan ve Ürdün’ü işgal ederek büyümesi için; Türkiye ve İran’ın müdahale edemeyecek kadar durdurulması, dağıtılması lazımdır. Türkiye ve İran zayıflatılırken ölçü kaçırılırsa Ruslar Akdeniz’e iner, plân çöker, bunu önlemek için Rusya’nın Kafkasya, Ukrayna, Baltık ve Barens Denizi’nde başının derde sokulması lazımdır. Bunun için Ukrayna’nın topraklarını Hazar Denizi’ne kadar genişletmesi plânını ortaya koydular, Böylece Rusya Karadeniz’in kuzeyine hapsedilecek, Ortadoğu ile irtibatı kesilecek. Üç dönemden beri Ukrayna’nın başına Yahudi asıllı kişileri getiriyorlar.” Viktor Yuşçenko, Petro Poroşenko, Volodimir Zelenski”  (2) Rusya’nın Türkiye ile çatıştırılması bu plânın bir parçasıdır. Bu mümkün olmazsa, Türk-İran savaşı hayal ediyorlar veyahut Yunanistan Türkiye’ye aniden saldırabilir mi? Saldırırsa sonuçları ne olur, plân yara alır mı, Yunanistan’ı galip getirecek bir formül bulunabilir mi? Bütün bu senaryolar üzerinde çalışıyorlar, plân üzerine plânlar yapıyorlar. Türkiye’nin ülkeler arası işbirliği, insani değerler ve dünya barışını esas alan plânlarını baltalamak için Libya, Suriye ve K. Irak’da başını belaya sokmak için uğraşıyorlar. Doğu Akdeniz’de İsrail ile birlikte tatbikat yapıyorlar? Kime karşı!?

1960’a kadar “Ermeni Soykırımı” diye bir mesele yokken neden bu tarihe kadar beklenmiştir? Neden Lozan’da bütün hesaplar ortaya dökülmüşken, Ermeni Soykırımı meselesi gündeme gelmemiştir. İngiliz diplomasisi böyle bir meseleyi unutabilir mi, atlayabilir mi? En zayıf anında Türkiye’yi sıkıştırmak mümkün iken neden bu kozu kullanmasınlar? Buna imkân ve ihtimal var mı? Böyle bir şey mümkün olmadığına göre, bu karar, plânlı sistemli bir karardır. Yahudi Lobisi tarafından tezgâhlanmıştır. Maalesef uzun yıllar Türkiye, sözde dost gözüken Yahudi lobi şirketlerine para vererek (haraç), sözde soykırım kararı alınmasını durdurmuştur!

1970’den sonraki yıllarda ortaya çıkan, Ermeni terör örgütü Asala üzerinden gerçekleştirilen, 31 diplomat ve 58 vatandaşın öldüğü terör saldırılarını; CİA, MOSSAD parmağı olmadan (desteği-izni veyahut hoşgörüsü, görmemezlikten gelmesi) yapmak mümkün mü?

Bu asrın başında Osmanlı Devletinin son 10 yılına hükmetmiş olan Devlet Adamlarından Talat Paşa (Berlin), Cemal Paşa (Tiflis), Said Halim Paşa (Roma) ve Bahaeddin Şakir Beyler (Berlin) yurt dışında Ermeni teröristler tarafından şehit edilmiştir. Bu durum bile tek başına Ermeni terörizmi hakkında yeterli delil temin etmeye yeterlidir. Bu yüzyılda hangi devletin lider kadrosu, tek hamlede topyekûn yok edilmiştir? Bu işler örgütlü istihbarat kurumları desteği olmadan, Berlin, Tiflis ve Roma gibi şehirlerde gerçekleştirilebilir mi?

Bizim dinimize göre fesat çıkartmak, insanların arasını bozarak nifak çıkartmak, dünya barışını bozmak en büyük suçtur. Bu suç adam öldürmekten daha büyük suçtur. (Günahtır.) 1945’ten bu tarafa ABD ve Batı tarihini ele alırsak yüz kızartıcı cinayetler tarihidir. Endülüs Katliamı, Amerika kıtasında Kızılderililerin ve İnkaların imhası, Afrika’nın köleleştirilmesi ve sömürülmesi, Çin’de Afyon Savaşları insanlık tarihinin yüz karasıdır.

Son yüzyılda, ABD halkını para ile askere alarak; içinde çoğunlukla psikopatların bulunduğu komando birlikleri kurarak; Vietnam, Kamboçya-Laos, Sudan, Somali, Irak, Suriye, Kore ve Afganistan’da korkunç cinayetler işlediler. Hiroşima ve Nagazaki’ye attıkları atom bombasını ilk defa kendileri kullandılar. Dünyanın her yerinde on milyonlarca insanı hava bombardımanlarıyla, zayıflatılmış atom bombalarıyla, tahrip gücü nükleer silaha eşdeğer hale getirilmiş klasik patlayıcılarla ve napalm bombalarıyla imha ettiler. Bütün bu cinayetleri, soykırım ve insanlık düşmanlığı olarak BM’e getirmek, insanlığın ortak vicdanına sunmak lazımdır. ABD halkını değil, Yahudi Lobisinin kuklası olan Amerikan Başkanlarını hedef almak lazımdır. Adamlar itiraf ediyor, ben bir Siyonist’im diyorlar. Ben İsrail için kendimi adadım diyor. İsrail’in güvenliği her şeyden önce gelir diyorlar!

ABD ile ilişkiler F-35 meselesinden itibaren kopma sürecine girmiştir, yakın zamanda Türkiye’nin NATO’dan çıkartılması gündeme gelecektir. Yaptıkları cevapsız bırakılırsa, sessiz kalınırsa saldırganlıkları daha artacak, azacaklar, püsküllü bela haline geleceklerdir. Şerri def etmek için cesur olmak lazımdır, atak hareket etmelidir. Beklemedikleri hamleleri yapmak lazımdır.

Bu mesele hakikat temeline dayalı bir mesele değildir. Bunları tartışmaya çağırarak, belgeleri konuşturarak ikna edemezsiniz. Onlar söylediklerinin doğru olmadığını biliyorlar. Yalan söyledikleri için zaten sizinle tartışmazlar, oturup konuşmazlar. Bu meselenin çözümü inkâr ederek, ikna ederek mümkün değildir. Çünkü bu karar bir plânın parçasıdır, Türkiye’yi sıkıştırmak için bir araç olarak tasarlanmıştır. Türkiye, üzerine gelen tehdidi bertaraf etmek istiyorsa, hasar almadan kazanmak istiyorsa çok hızlı hareket etmelidir. Plânı bozmak için ciddi bir çalışmaya ihtiyaç vardır; Türkiye sanayileşmeye, ileri teknolojiye, savunma sanayine büyük ağırlık vererek, nükleer silah ve bunların atma vasıtalarını yaparak çetin ceviz olduğunu göstermelidir. Çünkü zor oyunu bozar. Zaaf çözülmenin, mukavemet gücün alametidir.

(1)19 Nisan 1995 günü sabahında eski bir Amerikan yedek askeri olan Timothy McVeigh ve yardımcısı Terry Nichols, Oklahoma City'deki Murrah Binası'nın önüne bir bomba bıraktı. Bomba, yerel saatle saat 9.02’de patladı. Patlamada Murrah Binası büyük zarar gördü ve yıkıldı. 168 kişi öldü, 680'den fazla kişi yaralandı. Patlama 11 Eylül 2001 saldırılarına kadar Amerikan tarihinin en büyük saldırılarından biri olarak tarihe geçti. Peki, bu askerler bu eylemi niçin yaptı? Sanıklar, ifadelerinde ABD’nin haksız katliamlarına karşı bu eylemi gerçekleştirdiklerini söylediler.                (2) Ukrayna'nın RF karşıtı Yahudi C. Bşk.ları sırasıyla V. Yushchenko, P. Poroşenko ve V. Zelensky (ilk ikisi Yahudiliklerini sakladılar) Rothschild ve Soros'un finansmanı ve demokrasi talep eden algı operasyonlarıyla Ukrayna'da iktidara getirildiler. Aslında ABD ve AB bu yapıyı koruyor.

Binlerce yıllık geçmişinin hiçbir döneminde asimilasyon ya da soykırımla anılmamış asil milletimizin tarihi, adli sicili kabarık emperyalistlerin çirkin iftiralarıyla kirletilemeyecek kadar tertemizdir. Türk milleti asildir, soykırım yapmaz. Bunu Malazgirt’te, Kudüs'ün fethinde, Balkanlarda, Kafkaslarda, İstanbul ve Trabzon'un fethinde görebilirsiniz.

106 yıl önceki bir olay, Türkiye'yi uluslararası alanda baskılamak için siyasi malzeme olarak kullanılmaktadır. Biz Dünya’ya doğrusunu anlatana kadar bu konular karşımıza gelmeye devam edecek. Tarihi olmayan ve katliamlarla kurulan ABD bizim müttefikimiz olamaz. Siyaseten de olsa artık "stratejik ortak" gibi hiçbir geçerliliği olmayan ifadeleri kullanmayalım.Kızılderilileri katleden ️"Irak'ta ve Vietnam'da milyonlarca cana mal olan ve Japonya'ya 2 atom bombası atan bir ülkenin başkanı Türkiye'ye soykırım suçlaması yapamaz.!!!

Biz de bir şeyi yapmıyoruz, eksik veya yanlış yapıyoruz. Her olay olduktan sonra tepki göstermeyi bırakmalıyız. Bu çalışmaları daha önce yapmalıydık.Bu konuyu diplomatlarımız çok iyi çalışmalı, kamu diplomasisi yapmalı, bulundukları ülkelerin kamuoyunda daha önceden doğrular anlatılmalı, Türkiye’de ki büyükelçiliklere anlatmalı, ayrıca medya, sivil toplum ve akademisyenlerimiz de kendi mecralarında bu çalışmayı yapmalı. Uluslararası lobicilik yapmalıyız. 24 Nisan 1915 olaylarının yapılan ihanete karşı, zorunlu bir göç "Tehcir" olduğunu tarihi gerçekleri ile anlatmalıyız.

Bir diğer konu ise, içeride o kadar gereksiz tartışmalarla uğraşıyor ve güç kaybediyoruz ki bu konuları ülke gündemine bile getirmiyoruz. Dünya gündeminden kopuyor ve kısır bir çekişmenin içerisine giriyoruz. Her yıl karşımıza gelen bir konu, doğrusunu anlatmadığımız için her yıl karşımıza gelmeye devam edecek.

Daha önce, Fransa'nın Cezayir'de ve Afrika da yaptıkları katliamları ve ABD'nin Kızılderili ve Vietnam katliamını, Japonya'ya attığı atom bombası katliamını bizde TBMM'de soykırım olarak kabul edelim. İncirlik ve Kürecik üssü kapatılmalı. Artık uzun vadeli plan dahilinde uygulamaya geçmeliyiz.

Sözde "soykırımı tanıyan ülkeler; ABD, Almanya, Arjantin, Avusturya, Belçika, Bolivya, Brezilya, Bulgaristan, Kanada, Şili, Güney Kıbrıs Rum Yönetimi, Çekya, Ermenistan, Fransa, Yunanistan, İtalya, Libya, Litvanya, Lübnan, Lüksemburg, Hollanda, Paraguay, Polonya, Portekiz, Rusya, Slovakya, İsveç, İsviçre, Suriye, Vatikan, Venezuela, Uruguay. Bu nedenle uluslararası diploması hamlesi yapmalıyız.

Ayrıca, sadece bir gün için değil, atılacak bütün adımlar bütün boyutlarıyla değerlendirilip, uzun bir zaman diliminde stratejik bir plan dahilinde uygulamaya geçirmeliyiz. Bu şekilde sözde iddialar, emperyalist sömürü sistemi tarafından siyasi malzeme olarak kullanılmakta, Ermenilere ve Ermenistan’a hiçbir fayda sağlamayacağını, bu oyuna gelmemelerini de özellikle ifade etmeliyiz.

Güney Sudan İzmir Fahri Konsolosu Mesut MERCAN DP'nin alçak bildirisine sosyal medya üzerinden çok sert tepki gösterdi.

24 Nisan sözde soykırım iddialarına milletin vergileri ile maaş alan HDP'li vekiller sahip çıktı. 'Merkez Yürütme Kurulumuzun açıklaması' şeklinde bir metin yayınlayan HDP, Ermenistan'dan bile daha da ileri gitti. Skandal bildiride, Türkiye'ye yönelik alçak ifadeler kullanıldı. Sözde soykırımın tanınması çağrısında bulunuldu.

"Bizim uzun ve şanlı tarihimiz gurur kaynağımızdır. Sizin kısa ve kara tarihiniz ise utanç vesikalarıyla doludur. Sizin tarihiniz, bölücü terör örgütünün tarihidir! Sizi aziz milletimize havale ediyoruz” diye sözlerini dile getirdi."

250 yıllık tarihi yüzkarası olaylarla dolu olan ABD’nin zulüm ve soykırımları saymakla bitmez. Birleşik Devletler, bağımsızlığını ilan etmeyi başardıktan sonra, topraklarını genişletmek amacıyla 1830 yılında çıkarılan “Kızılderili Tehcir Yasası” ile bölgede yaşayan tüm yerlileri kendi topraklarından çıkardılar.

ABD’nin resmi devlet politikası olan Kızılderili soykırımı, Nazi Almanya’sında Yahudilere karşı uygulanan soykırımdan çok daha büyük bir soykırımdı. ABD’nin resmi makamları Kızılderili kellesi başına 5 dolar ödemişti. ABD’liler, “Bu vahşi hayvanların yani Kızılderililerin tamamen imha edilmesi gerekiyor”, En iyi yerli ölü yerlidir politikasıyla kıtayı binlerce yıldır üzerinde yaşayan yerli halkın elinden zorla almıştı. Bu kapsamda ilk biyolojik silah, Kızılderililer üzerinde uygulandı. Sürgüne gönderilen Kızılderililere yardım olarak dağıtılan battaniyelere çiçek mikrobu bulaştırılarak çok sayıda yerlinin öldürülmesi sağlandı. Kızılderili soykırımıyla bugünkü Amerika’nın da temelleri atıldı. Dünyada en büyük soykırım suçlusu Amerika Birleşik Devletleri’dir. Tam yetmiş milyon Kızılderiliyi kendi vatanlarında katlettiler.

Amerika Birleşik Devletleri demek; uygarlıkların ve kültürlerin yıkımını demektir. Mazlumların kanlarını emerek sömüren bu devlet, “demokrasi, insan hakları ve özgürlük” vaatleriyle kendi zihniyetini, sömürü düzenini, politikasını sürdürmeye devam ediyor. Amerika Birleşik Devletleri tarihi demek; gerçek anlamıyla işgallerin, savaşların, soykırımların, işkencelerin, haksızlıkların, kan ve gözyaşının tarihi demektir. Amerika yaptıklarını meşru göstermek için çizgi romanları, Hollywood filmleri ve yalan yazan bir sürü tarih kitapları ile tüm dünyayı aldatmaktadır. Örneğin çoğu Amerikan çizgi romanlarında, filimlerinde, tarih kitaplarında Kızılderililer, kafatası avcısı, barbar, vahşi, saldırgan ve psikopat olarak dünyaya empoze edilmiştir. Halbuki vahşi, barbar, psikopat ve saldırgan olanlar bizzat kendileridir.

Kızılderililerden sonra ikinci sırayı afrikalı köleler alır. Köle ticareti sırasında 19. yüzyıla kadar toplam 34 milyon 500 bin Afrikalı ve Orta Doğulu kölenin öldüğü biliniyor. Tarihin en büyük soykırımı Avrupalıların Amerika’yı fethinden sonra 1492 tarihinden itibaren yaşandı. Amerikalıların en az 70 milyon Kızılderili’yi öldürdükleri gibi, 35 milyon insanı vatanlarından kopararak köle olarak kullandıklarını tüm tarihçiler kabul ediyor.

İngiliz Parlamentosu’nun raporlarına göre 1768′de Afrika’dan Amerika’ya İngilizler 60.000, Fransızlar 23.000, Hollandalılar 11.000, Portekizler 1.700 köle götürmüş, o yılda toplam satılan köle sayısı 97.500’ü bulmuştu. 1787 yılında bu sayı 100.000 zenci köleye ulaşmıştır. Amerika’da 1681 yılında 2 bin Zenci köle varken 1790 yılında 700,000 sayısına, 1860 yılında ise 4 milyona yükselmiştir.  16. yüzyılla 19. yüzyılın ortalarına kadar toplam 15 milyon zenci köleleştirilerek Amerika Kıtası’na getirildi. Kölelerin can kayıpları da düşünüldüğünde Afrika’dan koparılan ve gemilere yüklenerek getirilen zenci sayısının 35 milyonun üzerinde olduğu varsayılmaktadır.

1977 yılında yazdığı Medeniyetler Diyaloğu kitabında Roger Garaudy “Batılılar 100 milyonu aşkın Amerika Yerlisini öldürerek dünyada daha önce benzeri görülmemiş bir soykırım yaptı. Bunun ardından üç yüz yıl süren köle ticareti sırasında en az yüz milyon Afrikalıyı da öldürerek bir başka akıl almaz soykırımı gerçekleştirmiştir.“ demiştir. Tüm bu soykırımların altında Amerikaya yerleşen ve bugünkü ABD’nin temelini atan batılılar vardır.

Bu baskıcı yönetim ve sömürü düzeni, ABD ekonomisinin büyümesine ve 1870 yılında da dünyanın en büyük ekonomik gücü olmasına neden olmuştur. Sonrasında yaşanan I.ve II. Dünya Savaşında oynadığı rol de ABD’nin büyük bir askeri güç haline geldiğini bütün dünyaya gösterdi. Nazi Almanya’sının II. Dünya Savaşında yenilmesinin ardından, dünya çift kutuplu bir sisteme yöneldi ve dünyadaki tüm toplumlar, bu iki kutuptan ABD ve SSCB’den birisini seçmek zorunda bırakıldı.

Kızılderili ve afrikalıların 19. yüzyıla kadar soykırıma tabi tutulmasından bugüne, kan ve vahşet imparatorluğunun temelde  hiç değişmediğini aksine söylemler, yöntemler ve politikalar bakımından daha da ustalaştığını anlamak mümkündür. ABD, kendi hakimiyetini ve dış politikasını tamamen yalan ve aldatıcı politikalarının arkasına saklayarak yapmaktadır. Bunun için Amerikan demokrasisi adı altında kullandıkları “İnsan hakları”, “Özgürlük” ve “Adalet” gibi kavramlarla kendilerini bütün dünyaya şirin göstermeye çalışmaktadırlar.

Dünyadaki tüm darbelerin arkasında ABD vardır. Latin Amerikalılar şöyle der : “Amerika kıtasında sadece ABD‘de darbe olmaz; çünkü sadece orada ABD büyükelçiliği yoktur.”

Bu maskeler altında Amerikayı daha yakından tanımak üzere Amerika’nın son yüz yıl içerisinde gerçekleştirdiği işgalleri, saldırıları ve savaşları incelemek yeterli olacaktır.

Tarihi yüz karası kan, zulüm ve katliamlarla dolu olan ABD, başta Vietnam, Japonya ve Kore olmak üzere, tarihi sırasıyla Küba, Panama, Guetemela, Nikaragua, Meksika, Filipinler, Afganistan, Irak, İran ve Suriye’de yüz binlerce sivili öldürüp, dünya tarihinin en büyük vahşet ve katliamlarına imza atmıştır.

1898 yılında Meksika’yı işgal etti, aynı yıl Küba’ya girdi.

1921 yılında Nikaragua’yi işgal etti, Sandino ve 300 kişiyi katletti.

1945 HİROŞİMA VE NAGASAKİYE ATOM BOMBASI ATILMASI

ABD, 1945 yılında Japonya’ya iki atom bombası atarak yüz binlerce masum sivili öldürüp dünya tarihinin en büyük vahşetini dönemin ABD Başkanı Harry Truman’ın “Tarihin en büyük olayı” olayı diye yorumladığı katliamı yaparak gerçekleştirmiştir. ABD’nin 6 Ağustos 1945 tarihinde Hiroşima’ya attığı atom bombası ile 140 binden fazla kişinin ölümüne yol açan ABD, Hiroşima’dan üç gün sonra 9 Ağustos 1945’te de Nagazaki’ye 2.ci atom bombasını da atarak 80 bin kişinin sonradan ölenlerle birlikte toplamda 350 bin kişinin ölmesine ve binlerce insanın da sakat kalmasına neden olmuştur.

DRESTEN KATLİAMI

II.ci Dünya savaşından sonra Amerikalılar ve İngilizler Almanların savaşı kaybetmelerinin ardından, Dresden kentine sığınan Alman göçmenlerin üzerine 3 gün süreyle havadan bomba yağdırdı. Saldırılarda çocuk ve kadınların oluşturduğu 200 bin kişi öldü.

tiktok takipçi satın al

1950-1953 KORE SAVAŞI

1950 yılında, 3500 Güney Koreli siyasi mahkumun, ‘Kuzey saflarına katılabilirler şüphesiyle’, topluca öldürülmesi olayının; Amerika’lıların kışkırttığı ve göz yumduğu bilinen bir gerçekti. 1950-1953 yılları arasında Amerikan savaş uçakları tarafından üç yıl boyunca havadan bombalanan Kuzey Kore’de Solcular ve Sovyet müttefiki iktidarın birleşmesini engellemek için 4 milyon’a yakın insan öldürülmüştür.

1950 GUATEMELA İŞGALİ

Milliyetçilik programı izleyen Arbenz, Guatemala Başkanı seçildi. Arbenz, o zamanki Amerikan Dışişleri Bakanı John Foster Dulles ve kardeşi CIA Başkanı Allen Dulles’ın büyük miktarda kişisel yatırım yapmış oldukları United Fruit Company şirketini millileştirmişti. Bunun üzerine CIA, Nikaragua diktatörü Somoza’nın desteği ile Arbenz’i devirtti. Yerine Guatemala Silahlı Kuvvetler Başkanı Castillo Armas’ı geçirdi. Bu darbe sırasında 200 bin sivil Guatemalalı öldürüldü.

1953 İRAN DARBESİ

ABD, 1953 yılında Moskova yanlısı İran Başbakanı Musaddık’ı darbeyle devirdi.
Yerine Şah Rıza Pehlevi’yi getirdi. Böylece Şah, ABD’yi de arkasına alarak, İran’ın tek yetkilisi oldu. 1 yıl sonra İran topraklarındaki petroller için İngiliz, Fransız ve Amerikan şirketleriyle anlaşma yaparak ABD’ye borcunu ödedi. İran diktatörü Şah Pehlevi tarafından, ABD’nin ekonomik, siyasi ve askeri desteğiyle on binlerce İranlı infaz edildi.

1955 ENDONEZYA, LAOS, KAMBOÇYA

1955 yılında Endonezya, Laos, Kamboçya’da çok sayıda CIA operasyonu düzenlendi.

1950-59 KÜBA KATLİAMI

Küba’da 60.000 kişi ABD destekli Batista birliklerince katledildi.

1960 KONGO KATLİAMI

1960 yılında CIA, Kongo’nun ilk bağımsız devlet başkanı olan, solcu ve sömürge karşıtı lider Patrice Lumumba’yı öldürdü. ABD bunun ardından, yüz binlerce kişiyi öldüren gaddar Kongo diktatörü Joseph Mobuto’yu destekledi.  ABD o günden bu yana, kaynak zengini bu ülkede meydana gelen 3 milyon ölümden önemli ölçüde sorumludur. Kendi ülkesinde ve Kongo’da öldürdüğü insan sayısı on binlere varan Ruanda diktatörü Paul Kagame’yi desteklemekte ve korumaktadır.

Soğuk Savaş dönemi boyunca Güney Afrika’daki ABD destekli apartheid rejiminin ellerinde on binlerce Siyah Afrikalı can verdi.

1961-1962 KÜBA DARBESİ

CIA’in Küba’da Fidel Castro’yu devirmek için planladığı Domuzlar Körfezi Operasyonunda 294 kişi öldü.

1965-1966 ENDONEZYA KATLİAMI

1965 ve 1966 yıllarında Amerika Birleşik Devletleri, Endonezya’daki demokratik yoldan seçilmiş solcu hükümetin devrilmesini tertip etmek için Britanya ve Avustralya’yla birlikte çalıştı ve bu darbeyi 500 bin ila 1 milyon arası Endonezyalı köylü, işçi, aydın ve aktivistin ölümü izledi. Darbeci General Suharto, bunu izleyen otuz yıllık otoriter yönetimi boyunca ABD’den büyük çaplı askeri ve ekonomik yardım aldı. 1975’te Suharto, Washington’daki destekçilerinden, Doğu Timor’u işgal etmek için onay aldı. Endonezya ordusu, Amerika Birleşik Devletleri’nden ve ABD uydusu İsrail’den gelişkin silah sistemleri edinerek yoksul ada ülkesini ilhak etti ve sakinlerinden en az 180 bin kişiyi öldürdü.

1970-75 KAMBOÇYA VE LAOS KATLİAMI

1970-75 yılları arasında Kamboçya ve Laos’ta 1 milyon kişiyi katletti.

1962-1975 VİETNAM SAVAŞI

Vietnam katliamı, ABD ve müttefikleri tarafından 1962-1975 yılları arasında gerçekleşti. 1963 yılında Güney Vietnam Başkanı Diem öldürüldü. ABD’nin, Vietnam Savaşı boyunca 3 milyon Vietnamlı sivil hayatını kaybetti. Vietnam savaşında Amerika’nın sivil halk üzerinde kullandığı zehirli portakal gazının yaptığı soykırım önemlidir.

1973 ŞİLİ DARBESİ

1973 yılında  Şili’de Amerika CIA destekli bir darbe ile Cumhurbaşkanı Salvador Allende devrildi. Şili’deki darbe ile birlikte ABD destekli cunta dalgası tüm Latin Amerika’yı sardı ve Küba devriminin etkilerini kıtanın güneyinden silmek için kirli bir savaş başladı. 1990 yılına kadar ülkeyi 17 yıl boyunca demir yumrukla yöneten Pinochet döneminde 80 bin insan hapse atıldı, 30 bin insan işkence gördü, yaklaşık 5 bin Şili’li sivil hayatını kaybetti.

1974-1983 ARJANTİN KATLİAMI

Arjantin’de ABD tarafından desteklenen ve silahlandırılan rejim ve onun müttefiki ölüm mangaları, 1974-1983 yılları arasında ülkede 30 bin insanı öldürdü.

1977 EL SALVADOR DARBESİ

1977 yılında ABD, El Salvador’daki askeri yönetime destek verdi. 70 bin Salvadorlu öldürüldü.

1980 AFGANİSTAN DESTEĞİ

1980 yılında CIA, Afganistan’ı işgal eden Sovyet güçlerine karşı savaşmaları için Usame bin Ladin ve örgütünü eğitti. 3 milyar dolar yardım etti.

1980-1988  İRAN– IRAK SAVAŞI

Yaklaşık 700 bin insan İran-Irak savaşı sonucunda ölmüştür. ABD, Fransa, İngiltere ve SSCB’nin kışkırttığı ve silah sattığı bu savaşta  ABD, Saddam Hüseyin’i destekledi. Irak’a, milyarlarca dolarlık silah desteği verdi. 1994 Senato raporuna göre, 1985 – 1989 arası ABD, lisanslı biyolojik ve kimyasal silahlarını Irak’a gönderdi. Bu silahlar Saddam tarafından İran’a ve Kürtlere karşı kullanıldı.

1981-1990 NİKARAGUA İÇ SAVAŞI

Nikaragua bir Orta Amerika ülkesidir. Ülke 1909 yılında ABD tarafından işgal edildi ve 1933 yılına kadar da ABD’nin güdümündeki toprak ağaları tarafından yönetildi. ABD o yıl ordusunu Nikaragua’dan çekti ve iktidarı göstermelik bir jestle Anastasio Somoza isimli bir başka işbirlikçisine bıraktı. 1981 yılında Başkan Reagan yönetimi, Nikaragua “kontra”larını eğitti. Nikaragua Amerika Birleşik Devletleri tarafından desteklenen ve finanse edilen devrim karşıtı Kontralar’ın başlattığı bir iç savaş ile 50 bin sivil hayatını kaybetti. Dört buçuk milyon nüfuslu ülkede 50 bin kişinin ölmesine neden olan bu iç savaş aynı zamanda Sandinista hükümetinin neredeyse bütün kaynaklarını da tüketti.

1983 LÜBNAN KATLİAMI

Lübnan iç savaşı sırasında1983 yılının Eylül ayında Lübnan’da 14.000 deniz piyadesi binlerce kişiyi katletti.

1983 GRENADA’NIN İŞGALİ

Ekim 1983’te dönemin ABD Başkanı Ronald Reagan, ‘ulusal güvenliği, özgürlüğü koruma ve barışı sağlama’ söylemiyle Grenada’ya askeri müdahale yaptı ve burada yüzlerce kişiyi katletti.

Orta Amerika’daki ABD destekli otoriter rejimler, Ronald Reagan’ın görevde olduğu iki dönem boyunca 300 binden fazla insanı öldürdü.

1989 PANAMA’NIN İŞGALİ

1989 yılında CIA ajanı ve Panama Başkanı Noriega, Amerika’nın emirlerine karşı çıkmaya kalkışınca, ülkesi ABD tarafından işgal edildi. Noriega tutuklandı. 3 bin Panamalı sivil öldürüldü.

1991 IRAK’IN İŞGALİ

1991 yılında Sovyetler Birliğinin çökmesiyle, ABD kendisini yeryüzünün en büyük gücü olarak görmeye başladı. Sovyetler yıkıldığından bu yana kendisini süper güç olarak lanse eden ABD, müttefikleri ile birlikte bütün dünyaya gerçek terörün ne olduğunu gösterdi. İslam ülkelerinin başlarında olan yöneticilerin tamamını kendisine bağladı.

1991 yılında ABD, Kuveyt’in işgali üzerine Irak’a girdi. 6 haftada 85 bin ton bomba atıldı. Ürdün Kızılay’ına göre savaşta 113 bin sivil Iraklı öldü. 1991’den 1998’e kadar ise, kötü beslenme ve hastalık nedeniyle yarısından fazlası çocuk olmak üzere 1 milyonun üzerinden Iraklı hayatını kaybetti. Bunun yanısıa ABD, Saddam paniği yaşayan Arap yarımadasına, milyonlarca dolarlık silah ve uçak sattı. 1991 yılında Birinci Körfez Savaşı olarak adlandırılan savaşta Irak’ı işgal ederken çok sayıda katliama da imza attı. Bunlardan biri de binlerce sivilin katledildiği ve tarihe “ölüm otoyolu katliamı” olarak geçen saldırı oldu. ABD ordusu tarafından çok ağır bir bombardımana tabi tutulan oto yol üzerindeki binlerce araç içindeki insanlarla birlikte yanarak kül oldu.

1992-1995 BOSNA HERSEK KATLİAMI

Amerikan askerleri NATO operasyonu çerçevesinde Balkanlar’a müdahale etti ve Yugoslavya’nın bölünmesinden sonra ortaya çıkan etnik çatışmaların bir parçası oldu. 1992’den 1995’e kadar süren “Bosna Savaşı” boyunca tarihte eşine ender rastlanan katliamlar yapıldı ve 250.000’in üzerinde Müslüman Boşnak, Sırplar tarafından BM ve tüm dünyanın gözleri önünde öldürüldü.

1998 SUDAN SALDIRISI

1998 yılında ABD, Sudan’da bir silah fabrikasını bombaladığını açıkladı. Ancak sonra fabrikanın sadece aspirin ürettiği ortaya çıktı.

2001 AFGANİSTAN  İŞGALİ

CIA tarafından eğitilen, örgütlenen ve beslenen Usame bin Ladin’in, 11 Eylül 2001 tarihinde Dünya Ticaret Merkezi, Pentagon ve Beyaz Saray’ı hedef alan saldırılardan sonra Amerika Afganistan’ı işgal etti. 2001 yılında El Kaide’nin saldırısına karşılık olarak Amerika, bu işgal sırasında Afganistan’da 150 bin sivilin ölmesine neden oldu.

 2001-2015 ABD İNSANSIZ HAVA ARACI SAVAŞLARI

2001’den günümüze “modern zamanların en uç terörist kampanyası” olarak tanımlanmıştır. Araştırmacı Gazetecilik Bürosu’nun bildirdiğine göre, “Büro veri toplamaya başladığından beri Afganistan, Pakistan, Somali ve Yemen’de ABD tarafından en az 3,734 drone (insansız hava aracı saldırısı düzenlendi ve 1,427 sivil dahil en az 10 bin kişi öldürüldü.

2003 IRAK İŞGALİ

2003 yılının Mart ayında, ABD yanına Birleşik Krallığın desteğini de alarak Irak’ın bir çok ülkenin güvenliğini tehdit eden kitle imha silahlarına sahip olduğu gerekçesiyle hem Ortadoğu petrolünü gasp etmek, hem de İslam dünyasının tam kalbinde bir müttefik ve askeri üs daha edinmek amacıyla  Irak’a savaş ilan etti. Bir milyondan fazla Iraklının katledildiği ve 4.7 milyon Iraklı evini terk etmek zorunda kaldığı bu ikinci Körfez Savaşı’na ABD “Irak’ı Özgürleştirme Operasyonu” adını verdi. Savaş sonrasında da gerekçe gösterilen kitle imha silahlarından hiçbir eser bulunamadı.

2003  DARFUR DARBESİ

Darfur, Irak, Suriye ve Somali gibi güney, batı ve doğudaki farklı inanç ve etnik gruplar arasında üçe bölünerek işgal edilebilir özelikte bir bölge idi.  Buradaki serveti yağmalamak üzere bölgeye müdahale eden ABD ve müttefikleri ile bu bölgede katliamlar başlatıldı. Uluslararası kuruluşlara göre Sudanın Darfur bölgesinde bugüne kadar 200-300 bin insan hayatını kaybetti. 2003te başlayan silahlı ayaklanma nedeniyle, 2008 yılına kadar yaklaşık 30 bin kişi katliamdan geçirilmiş; 200 bin kadar insan açlık ve sefalet nedeniyle ölmüştür. Yakılıp yıkılan yurtları nedeniyle 2 milyon 700 bin insan tehcir edilip mülteci kamplarında toplanmıştır. Birleşmiş Milletler (BM) raporlarına göre savaş suçu nedeniyle toplam 300 bin insan ölmüştür.

2010- 2018 ARAP BAHARI

Arap Baharı 17 Aralık 2010 Tunus’ta bir gencin kendini yakmasından sonra başlayarak ardından tüm Tunus halkının giriştiği eylemle beraber Arap dünyasına gelen bunalım dönemidir. Tunus,Mısır, Libya, Suriye, Bahreyn, Ürdün ve Yemen gibi ülkeler Arap baharından en çok etkilenen ülkelerdir. Tunus’ta çıkan olaylarda yüzlerce sivil öldü. 25 Ocak 2011’de Mısır’ın en büyük meydanı olan Tahrir meydanında Arap baharının esintileri yayılmaya başladı. Ülkede gitgide büyüyen isyan nedeniyle Hüsnü Mübarek’in 1981’de başlayan yönetimi 11 Şubat 2011 de istifa etmesiyle son buldu. Ülkedeki tartışmaların ve protestoların artmasıyla beraber 1 Temmuz 2013’te Mısır Ordusu ülke yönetimine el koydu. 30 Haziran 2013 ve 31 Aralık 2014 tarihleri arasında 2.600 kişinin darbe sonucu yaşamını yitirdiği belirtildi. Mısır’dan sonra Libya’da özgürlük sesleri yükselmeye başladı. Libya’da daha ağır bilançolara sebep olan protestolar gerçekleşti. Günler geçtikçe ölenlerin sayısı artmaya ve dünya kamuoyu buna tepki göstermeye başladı. NATO ülkeleri olaylara müdahale etti. Libya’daki olaylarda binlerce kişi öldü. Bugün ise Libya’da iki ayrı hükümet, iki ayrı meclis var. Karışıklık hala devam ediyor. Bu istikrarsızlıkla birlikte de ABD güdümündeki İŞİD çetesi Libya’da etkisini giderek artırıyor. 2011’de Bahreyn’de özelleştirilen kaynaklar, gelir dağılımındaki eşitsizlik ve artan işsizlik oranı protestoların başlamasında en büyük etken oldu. Hükümet başlatılan eylemlere çok sert karşılık verdi. Hükümetin sert tepki vermesi, ülke genelindeki birçok kişiyi etkileyerek protestonun büyümesine sebep oldu. Ülkede karışıklıklar hala devam ediyor. 2011’de ülkedeki yolsuzluk, yoksulluk,  işsizlik gibi sebeplerle Yemen’in başkenti Sana’da halk isyan başlattı. Şiilerin yemene karşı uygulamalarından ötürü Mansur Hadi’nin duyurusuyla Körfez ülkeleri başta olmak üzere 10 ülke olaya el koydu. Amerika, Suudi Arabistan ve Mısır gibi ülkeler İran yanlısı gruplara karşı operasyonlar için destek verildi. Diğer Arap ülkelerinden olan Cezayir ve Ürdün’ün iktidarları Arap baharının olumsuzluklarına karşılık halkın isteklerine olumlu cevap verdi. Fakat bu iki ülke her an kendini Arap Baharının içinde bulabilir.

ABD ve Batının özgürlük vaatleri nedense hep zulüm, kan ve ölüm getirmiştir. Arap Baharı’nın bilançosunu tam olarak vermek mümkün değil ama tüm bölge kaos ve kargaşaya teslim olmuş durumdadır. Bu olaylarda yüzbinlerce insan hayatını kaybetti, yaralandı ve evinden oldu.

2011-2013 MISIRDA  ARAP BAHARI VE ASKERİ DARBE

25 Ocak 2011’de 30 yıllık Hüsnü Mübarek rejimi devrildiğinde, tüm dünya Mısır halkını ayakta alkışlıyordu. Arap uyanışı Tunus’ta başlamıştı ama Mısır’da rejimin uyguladığı şiddete karşı gösterilen sivil direniş, Tahrir Meydanı’nı ‘Arap Baharı’nın simgesi yapmıştı. Seçimlerde Müslüman Kardeşler’in adayı Muhammed Mursi sandıktan zaferle çıktı. Seçim kazanmıştı. Demokratik seçimlerle başa gelen ilk Mısır Cumhurbaşkanı’ydı.   Mısır’da Arap Baharı başlıyordu ama 1 yıl sonra askeri darbe yapıldı. ABD, İsrail, batılı ve arap müttefiklerinin desteklediği darbe sırasında binlerce kişi öldü.

2011-2018 SURİYE ARAP BAHARI

Daha sonra Suriye’de daha iyi şartlar altında yaşamak isteyen halk, Esad ve yönetimin uyguladığı rejime karşı protestolara başladı. Esad’ın protestolara karşı cevabı ise çok acımasız oldu. Suriye’de öyle bir iç Savaş başladı ki 2011’den buyana hala dinmedi. Yüzbinlerce insan hayatını kaybetti. Ülkede yaşamın zorlaşmasıyla beraber birçok Suriyeli kendi ülkesinden kaçarak, başka ülkelere sığındı. 5 milyon kadar Suriyeli dünyanın çeşitli yerlerine sığınmacı olarak yerleştirildi. Bunun 3 milyondan fazlası ise Türkiye’ye sığındı. 2014 yılında El Kaide’den ayrılan İŞİD’in Suriye ve Irak’ta örgütlenmesi ise Suriye’deki Arap Baharını farklı bir boyuta götürdü. Şimdi İŞİD’in varlığı Suriye’den çıkarıldı ama olaylar ABD, Suriyenin kuzeyinde PKK-PYD’yi silahlandırarak kendi güdümünde devlet kurmaya çalışmasıyla çok farklı bir hal aldı. Bir yandan muhalifler, Amerikan desteğindeki PKK-PYD ve Sovyet desteğindeki Esat rejimi olarak Suriye’nin 3 bölgeye ayrılması gündeme geldi. ABD, Suriye ve Irak için kiralık askerler ve silahlandırdığı çeteleri kullanarak Orta Doğu politikasını yönetiyor.

2012 MALİ DARBESİ

2012 yılında ABD eğitimi almış bir ordu kaptanı olan Amadou Haya Sanogo tarafından gerçekleştirildi.

ABD DESTEĞİNDE İSRAİL’İN FİLİSTİN ZULMÜ VE KATLİAMLAR

Filistin halkı on yıllardır İsrail zulmü altında eziliyor. Filistin’de İsrail birçok savaş suçu işlemesine rağmen batı bu duruma ne yazık ki tek bir ses bile çıkarmıyor ve ABD tarafından destekleniyor. ABD’nin yardım sağladığı ve silahlandırdığı İsrail hükümeti, yüz binlerce Filistinliyi öldürdü. İsrail ABD askeri yardımının önde gelen alıcılarından biri olup, demir yumrukla Filistinlilerin üzerine korkunç bir ırk ayrımı ve yerleşim rejimi dayatmaya devam ediyor.

Bu sicil dikkate alındığında, Amerika Birleşik Devletleri’nin uzun zamandan beri dünya çapındaki pek çok kişi tarafından gezegendeki barış ve güvenliğin karşısındaki en büyük tehdit olarak görülmesi pek de şaşırtıcı değildir.

ABD, tüm bu savaş ve kaos ortamında Türkiye dahil nesil savaş stratejileri uygulamıştır. Bunlar para ve silah yardımı, askeri eğitim, örtülü ödeneklerle çalışan sivil-asker özel kuvvetler unsurları  ile darbeler ve çeteler. Bunların en güzel örnekleri  PKK-PYD, YPG, İŞİD, DAEŞ El Kaide, Peşmergeler, vb. örgütlerdir. Türkiye’nin gelişmesini istemeyen ABD ve Müttefikleri 1960, 1980 darbeleri, 28 Şubat 1997 post modern darbesi, teknolojik engeller, ambargolar ve PKK terörünün desteklenmesi gibi faaliyetlerle her zaman Türkiye’ye zarar vermişlerdir.

YENİ SAVAŞLARIN YAŞANACAĞI AFRİKA

Libya’dan başlayarak Çad, Nijerya ve Kongo’ya uzanan enerji havzalarının ABD’nin 2015 yılındaki enerji ihtiyacının dörtte birini temin edeceğini gösteriyor.  Bu nedenle Somali, Çad, Kenya, Sudan ve Nijerya’da esen son krizler, özellikle de jeolojik araştırmalar Batı Afrika’daki petrol rezervinin 60 milyar varil olarak belirlenmesi ile Afrika petrolünün imtiyazlarını elde etme amaçlı Amerikan-Çin-Fransız rekabeti kızışmaya başladı. ABD’nin ithalata bağımlı petrol talebinin bugün için yüzde 16’sı Afrika’dan karşılanıyor. 2015’te bu oranın yüzde 25’e çıkarılması hedefleniyor. Böylece ABD’nin yakın zamanda Afrika iç çatışmalarının odağında tıpkı Orta Doğu’da olduğu gibi bölgeyi ele geçirme planları var. 15. yüzyıldan itibaren sömürgeciliğin, köleliğin ve zengin madenlerin coğrafyası, bolluk içinde kıtlığın kara kıtası Afrika; emperyalist güçlerin gündemlerinde yine ön sıralarda yer alıyor. Dünya petrol rezervlerinin yüzde 10’unu, hidro enerji kaynaklarını, altın, elmas, kobalt, uranyum gibi değerli ve stratejik madenleri topraklarında barındıran Afrika; dünya siyasetinde emperyalist kamplaşmanın netleşmesiyle önemini giderek arttırıyor. Amerika Birleşik Devletleri, 1999 yılından başlayarak günümüze kadar Afrika’daki faaliyetlerini ciddi bir biçimde yoğunlaştırdı. ABD, Fransa ve İngiltere başta olmak üzere emperyalist güçler, bölgeye müdahalenin gerekçelerini arttırmak için mücadele ediyor. ABD’nin Afrika’ya yönelik siyasal ve askeri müdahale planları, 2008 yılına kurulan AFRICOM’la yeni bir boyut kazandı. Merkezi Almanya’nın Stuttgart kentinde bulunan AFRICOM’un bünyesinde 4 bin asker, hedefinde ise 54 Afrika ülkesinden 53’ü bulunuyor.

Görüldüğü gibi ABD,  tüm dünyaya barış ve özgürlük vaadiyle kan, gözyaşı, acı ve ölüm getirerek hedef aldığı ülkeleri önce kaosa sürükleyip sonra bölünmelerine yol açarak bölgeyi kontrolü altına alıyor ve bölgedeki tüm zengin doğal kaynak yataklarını ele geçiriyor.

Şu ana kadar yaptığı tüm işgal ve soykırımlarından da anlaşıldığı üzere ABD, dış politikasını kendi çıkarları ile odaklı tamamen yalana dayalı “İnsan Hakları, Özgürlük ve Adalet “sloganlarıyla kan, gözyaşı, acı ve soykırımlar yaparak gerçekleştirmiştir.

Menfaatleri için Kızılderileri yok etmeyi, Afrikalıları köle olarak kullanmayı, atom bombası ve kimyasal silahlar kullanarak katliamlar yapmayı, ülkelerdeki etnik gruplardan faydalanarak onları birbirine düşürmeyi, kardeş kavgalarını, ülkeleri bölmeyi tüm bunları yaparken de dünyaya şirin görünerek Birleşmiş Milletler ve NATO, İnsan hakları örgütleri, IMF ve Dünya Merkez bankası çatısı altında tüm bu teşkilatları yöneterek çok iyi kullanmıştır. Bir de aynı doğrultuda müttefik dediği İngiltere, Fransa, Almanya gibi ülkeleri de yanına alarak tüm dünyaya meydan okumakta resmen eşkiyalık yapmaktadır. Kendisine karşı gelen, kafa tutan ülkeleri de yine müttefikleri ile beraber gerek ekonomik krizlerle ve gerekse çeteleri ile dize getiren ABD bir gün mutlaka bu yaptıklarının cezasını çekecektir. Gün gelecek işgale uğrayan ülkeler birleşerek bunlara hak ettikleri en güzel cevabı verecektir. Kimsenin yaptığı yanına kar kalmayacak.Başbakanlık Devlet Arşivlerinin açıkladığı 1910-1922 yılları arasında Ermeni çetelerin yaptığı katliamların tarih ve yerleri ile katledilen Türk sayısı şöyle:

1910 Muş (10 ölü),

21 Şubat 1914 Kars-Ardahan (30 bin ölü),

1915 Van (44 ölü),

1915 Van (150 ölü),

1915 Bitlis (16 bin ölü),

1915 Muş (80 ölü),

1915 Bitlis-Hizan (113 ölü),

1915 Van (5 bin 200 ölü),

Şubat 1915 Haskay (200 ölü),

Şubat 1915 Dutak (3 ölü),

Nisan 1915 Bitlis (29 ölü),

Nisan 1915 Muradiye (10 bin ölü),

Nisan 1915 Van (120 ölü),

Mayıs 1915 Van (20 bin ölü),

Temmuz 1915 Muş-Akçan (19 ölü),

Ağustos 1915 Müküs (126 ölü),

9 Mayıs 1915 Bitlis (40 bin ölü),

9 Mayıs 1915 Bitlis (123 ölü),

15 Ocak 1916 Terme (9 ölü),

1 Nisan 1916 Van-Reşadiye (15 ölü),

Mayıs 1916 Muş (500 ölü),

8 Mayıs 1916 Van-Tatvan (bin 600 ölü),

8 Mayıs 1916 Bitlis (10 bin ölü),

8 Mayıs 1916 Pasinler (2 bin ölü),

8 Mayıs 1916 Tercan (563 ölü),

11 Mayıs 1916 Van (44 bin 233 ölü),

11 Mayıs 1916 Malazgirt (20 bin ölü),

11 Mayıs 1916 Bitlis (12 ölü),

22 Mayıs 1916 Van (bin ölü),

22 Mayıs 1916 Köprüköy-Van (200 ölü),

22 Mayıs 1916 Van (15 bin ölü),

22 Mayıs 1916 Van (8 ölü),

22 Mayıs 1916 Van (8 bin ölü),

22 Mayıs 1916 Van (80 bin ölü),

22 Mayıs 1916 Van (15 bin ölü),

23 Mayıs 1916 Of (5 ölü),

23 Mayıs 1916 Trabzon (2 bin 86 ölü),

23 Mayıs 1916 Van (3 yüz ölü),

25 Mayıs 1916 Bayezid (14 bin ölü),

Haziran 1916 Van-Abbasaga (14 ölü),

Haziran 1916 Edremit-Vastan (15 bin ölü),

6 Haziran 1916 Satak-Serir (45 ölü),

6 Haziran 1916 Satak (bin 150 ölü),

7 Haziran 1916 Müküs-Serhan (121 ölü),

14 Ağustos 1916 Bitlis (311 ölü),

1919 Sarıkamış (9 ölü),

1919 Tiksin-Ağadeve (5 ölü),

1919 Nahçivan (4 bin ölü),

6 Ocak 1919 Zarusat (86 ölü),

21 Ocak 1919 Kilis (2 ölü),

22 Ocak 1919 Antep (1 ölü),

25 Ocak 1919 Kars (9 ölü),

26 Şubat 1919 Adana-Pozantı (4 ölü),

18 Mayıs 1919 Osmaniye (1 ölü),

13 Haziran 1919 Pasinler (3 ölü),

3 Haziran 1919 Iğdır (8 ölü),

Temmuz 1919 Sarıkamış (803 ölü),

Temmuz 1919 Kurudere (8 ölü),

Temmuz 1919 Sarıkamış (695 ölü),

4 Temmuz 1919 Akçakale (180 ölü),

5 Temmuz 1919 Kağızman (4 ölü),

7 temmuz 1919 Kars-Göle (9 ölü),

8 Temmuz 1919 Mescitli (4 ölü),

8 Temmuz 1919 Gülyantepe (10 ölü),

9 Temmuz 1919 Kağızman (6 ölü),

9 Temmuz 1919 Kurudere (8 ölü),

11 Temmuz 1919 Mescitli (20 ölü),

19 Temmuz 1919 Bulaklı (2 ölü),

19 Temmuz 1919 Pasinler (2 ölü),

24 Temmuz 1919 Kars-Kağızman (9 ölü),

Ağustos 1919 Muhtelif köyler (2 bin 502 ölü),

15 Ağustos 1919 Erzurum (153 ölü),

15 Ağustos 1919 Erzurum (426 ölü),

Eylül 1919 Allahüekber (3 ölü),

9 Eylül 1919 Ünye (12 ölü),

14 Eylül 1919 Sarıkamış (2 ölü),

Kasım 1919 Adana (4 ölü),

11 Kasım 1919 Kahramanmaraş (2 ölü),

6 Kasım 1919 Ulukışla (7 ölü),

7 Aralık 1919 Adana (4 ölü),

1920 Göle (600 ölü),

1920 Kars (3 bin 945 ölü),

1920 Haramivartan (138 ölü),

1920 Nahçivan (64 bin 408 ölü),

1920 Nahçivan (5 bin 307 ölü),

Şubat 1920 Kars civari (561 ölü),

1 Şubat 1920 Zarusat (2 bin 150 ölü),

2 Şubat 1920 Suregel (bin 150 ölü),

10 Şubat 1920 Çildir (100 ölü),

28 Şubat 1920 Pozantı (40 ölü),

9 Mart 1920 Zarusat (400 ölü),

9 Mart 1920 Zarusat (120 ölü),

16 Mart 1920 Kağızman (720 ölü),

22 Mart 1920 Suregel-Zarusat (2 bin ölü),

6 Nisan 1920 Gümrü (500 ölü),

28 Nisan 1920 Kars (2 ölü),

5 Mayıs 1920 Kars (bin 774 ölü),

22 Mayıs 1920 Kars (10 ölü),

2 Temmuz 1920 Kars-Erzurum (408 ölü),

2 Temmuz 1920 Zengebasar (bin 500 ölü),

27 Temmuz 1920 Erzurum (69 ölü),

Mayıs 1920 Kars-Erzurum (27 ölü),

Agustos 1920 Oltu (650 ölü),

Ağustos 1920 Kars-Erzurum (18 ölü),

15 Ekim 1920 Bayburt (bin 387 ölü),

20 Ekim 1920 Göle (100 ölü),

17 Ekim 1920 Pasinler (9 bin 287 ölü),

18 Ekim 1920 Tortum (3 bin 700 ölü),

19 Ekim 1920 Erzurum (8 bin 439 ölü),

26 Ekim 1920 Kars civarı (10 bin 693),

Ekim 1920 Aşkale (889 ölü),

1 Aralık 1920 Kosor (69 ölü),

3 Aralık 1920 Göle (508 ölü),

4 Aralık 1920 Kosor (122 ölü),

4 Aralık 1920 Kars-Zeytun (28 ölü),

4 Aralık 1920 Sarıkamış (bin 975 ölü),

6 Aralık 1920 Göle (194 ölü),

7 Aralık 1920 Kars-Digor (14 bin 620 ölü),

14 Aralık 1920 Sarıkamış (5 bin 337 ölü),

29 Kasım 1920 Zarusat (bin 26 ölü),

Aralık 1920 Erivan (192 ölü),

1921 Nahçivan (12 ölü),

1921 Bayburt (580 ölü),

1921 Arpaçay (148 ölü),

1921 Karakilise (6 bin ölü),

1921 Karakilise ( 6 bin ölü),

Şubat 1921 Zenibasar (18 ölü),

21 Kasım 1921 Pasinler (53 ölü),

21 Kasım 1921 Erzurum (bin 215 ölü),

1918 Hınıs (870 ölü),

1918 Tercan (580 ölü),

Mart 1922 Kahramanmaraş (4 ölü)

Mesut MERCAN

Güney Sudan İzmir Fahri Konsolosu

Röportajı Yapan Editör. Gafur OTURAK

Stratejik Analist